Zwany również gruszką miłosną, oberżyną lub bakmanem. Należy do rodziny psiankowatych, a jego nazwa botaniczna to psianka podłużna. Pochodzi z tropikalnej Afryki, Egiptu, Arabii i Indii. Jest krewnym ziemniaka, pomidora, papryki, a także, co jest ciekawostką, tytoniu. Nie jest warzywem, ale owocem, a właściwe jagodą.
W kronikach francuskiej firmy ogrodniczej Vilmorin z roku 1760, wzmianka o bakłażanie traktuje go jako roślinę ozdobną. Dopiero 100 lat później, bo w 1870 roku zaczęto go traktować jako warzywo.
Poza walorami smakowymi bakłażan ma również sporo zalet zdrowotnych. Bakłażany zawierają dużo soli mineralnych m.in.: fosforu, żelaza i wapnia, a także są bogate w błonnik. Znajdziemy w nich również witaminy A, C i witaminy z grupy B.
O bakłażanach mówi się, że dają długowieczność, gdyż obniżają poziom cholesterolu we krwi. Przy tym prawie nie zawierają sodu, za to mają bardzo dużo potasu. Bakłażan ma także właściwości odtruwające, dlatego często jest zalecany podczas diety po kuracji antybiotykowej. Stanowi także idealny składnik diety cukrzyków. Mają one także właściwości wykrztuśne, dobrze działają na układ kostny i moczowy. Sok z bakłażanów zapobiega miażdżycy tętnic, zawałowi serca i jest pomocny w leczeniu dolegliwości wątrobowych. Jako ich minus można wskazać to, że mimo swej niskokaloryczności nie są wartościowymi składnikami diet ze względu na ciężkostrawność, ponadto powodują wzdęcia i gazy.
Bakłażany uważane są za afrodyzjak, a w niektórych państwach 10 marca obchodzone jest tzw. święto Bakmana, któremu towarzyszy zazwyczaj jedzenie wielkich ilości bakłażanów.
Napisz pierwszy komentarz