Pierwotnie pochodzi z Włoch, jest jednak także typowym produktem m.in. w kuchni francuskiej, hiszpańskiej, niemieckiej czy węgierskiej.
Jest to trwała, sucha, podwędzana na zimno kiełbasa ze sporym dodatkiem drobno pokrojonej słoniny i przypraw, o długim terminie przydatności do spożycia.
Salami tradycyjnie wytwarzane było z mięsa osła, obecnie jednak głównie z wieprzowiny, wołowiny, koniny lub dziczyzny. Możliwe są też mieszanki różnych mięs. Wędlina ta ma charakterystyczny biały nalot pleśni, który chroni ją przed zepsuciem.
Nazwa salami pochodzi od słowa salare – solić. Tradycyjnie oprócz soli, ziół i naturalnych przypraw salami nie powinno zawierać żadnych innych składników konserwujących ani dodatków podnoszących wydajność produkcji.
Mimo wszystkich walorów smakowych i aromatycznych nie należy przesadzać z częstotliwością spożywania tej wędliny ze względu na dużą ilość soli i tłuszczu, które czynią ją wysokokaloryczną. Jedyną sytuacją kiedy warto sięgać po salami są chwile wzmożonej aktywności fizycznej. Ze wzgledu na wysoką zawartość soli i tłuszczu nie powinny salami jeść dzieci (ewentualnie minimalne ilości), ani kobiety w ciąży gdyż salami nie jest poddawane obróbce termicznej i istnieje szansa zakażenia toksoplazmozą.
Ciekawostką związaną z salami jest to, że ze względu na długoterminowość przechowywania było ono podobno cenionym prowiantem rzymskich legionistów.
Napisz pierwszy komentarz