Rabarbar (zwany także rzewieniem) to warzywo (choć ze względu na smak kojarzony jest z raczej z owocem) pochodzące z z Azji. W Europie pojawił się w XVI w. (Prawdopodobnie za sprawą Marco Polo). W Polsce rabarbar jest znany od XVIII w.
Rabarbar – nie tylko łodygi
Warto wiedzieć, że istnieje około 20 odmian rabarbaru. Jest to o tyle ważne, że np. z odmiany lekarskiej stosuje się przede wszystkim korzeń, a z ogrodowej wyłącznie łodygi. Mogą mieć one różne kolory od zielono-różowej, aż po fioletową. (Im ciemniejsze tym słodsze.) Liście (niezależnie od odmiany) są trujące. Mogą być jednak wykorzystane w ogrodzie, jako środek na mszyce.
Dlaczego warto jeść rabarbar?
Rabarbar jest bogaty w witaminy (m.in. C, A, E, K) i minerały (m.in. wapń, potas, fosfor, sód, cynk). Jest też naturalnym źródłem błonnika. Dodatkowym atutem jest to, że w 100 g zawiera około 20 kcal. Naukowcy odkryli również, że upieczony rabarbar może mieć właściwości przeciwnowotworowe. To wszystko sprawia, że warto dodać go do swojej wiosenno-letniej diety.
Zastosowanie w kuchni
Dla nikogo chyba nie będzie zaskoczeniem, że rabarbar jest często wykorzystywany w kuchni. Jada się go czasem na surowo, maczając w cukrze (lub zamiennikach). Często wykorzystywany jest do ciast i przetworów. Któż z nas nie zna smaku babcinego ciasta z rabarbarem lub nigdy nie gasił pragnienia rabarbarowym kompotem. Można go także łączyć z owocami (np. truskawki) i robić konfitury, dżemy czy sosy, ale także wina i nalewki. (Na blogu znajdziesz przepis na nalewkę z rabarbaru) Co dla niektórych będzie pewnie sporym zaskoczeniem, rabarbar może być wykorzystywany nie tylko do deserów „na słodko”. Z powodzeniem można go też stosować jako dodatek do mięs i ryb.
Warto również wiedzieć, że rabarbar dobrze znosi mrożenie, można więc cieszyć się jego smakiem także po sezonie (który przypada na maj i czerwiec).
Napisz pierwszy komentarz